This site uses cookies.
Some of these cookies are essential to the operation of the site,
while others help to improve your experience by providing insights into how the site is being used.
For more information, please see the ProZ.com privacy policy.
Freelance translator and/or interpreter, Verified site user
Data security
This person has a SecurePRO™ card. Because this person is not a ProZ.com Plus subscriber, to view his or her SecurePRO™ card you must be a ProZ.com Business member or Plus subscriber.
Affiliations
This person is not affiliated with any business or Blue Board record at ProZ.com.
Source text - English Who cast that first fateful tomato that started the La Tomatina revolution? The reality is no one knows. Maybe it was an anti-Franco rebellion, or a carnival that got out of hand. According to the most popular version of the story, during the 1945 festival of Los Gigantes (a giant paper mâché puppet parade), locals were looking to stage a brawl to get some attention. They happened upon a vegetable cart nearby and started hurling ripe tomatoes. Innocent onlookers got involved until the scene escalated into a massive melee of flying fruit. The instigators had to repay the tomato vendors, but that didn't stop the recurrence of more tomato fights—and the birth of a new tradition.
Fearful of an unruly escalation, authorities enacted, relaxed, and then reinstated a series of bans in the 1950s. In 1951, locals who defied the law were imprisoned until public outcry called for their release. The most famous effrontery to the tomato bans happened in 1957 when proponents held a mock tomato funeral complete with a coffin and procession. After 1957, the local government decided to roll with the punches, set a few rules in place, and embraced the wacky tradition.
Though the tomatoes take center stage, a week of festivities lead up to the final showdown. It's a celebration of Buñol's patron saints, the Virgin Mary and St. Louis Bertrand, with street parades, music, and fireworks in joyous Spanish fashion. To build up your strength for the impending brawl, an epic paella is served on the eve of the battle, showcasing an iconic Valencian dish of rice, seafood, saffron, and olive oil.
Today, this unfettered festival has some measure of order. Organizers have gone so far as to cultivate a special variety of unpalatable tomatoes just for the annual event. Festivities kick off around 10 a.m. when participants race to grab a ham fixed atop a greasy pole. Onlookers hose the scramblers with water while singing and dancing in the streets. When the church bell strikes noon, trucks packed with tomatoes roll into town, while chants of "To-ma-te, to-ma-te!" reach a crescendo.
Then, with the firing of a water cannon, the main event begins. That's the green light for crushing and launching tomatoes in all-out attacks against fellow participants. Long distance tomato lobbers, point-blank assassins, and medium range hook shots. Whatever your technique, by the time it's over, you will look (and feel) quite different. Nearly an hour later, tomato-soaked bombers are left to play in a sea of squishy street salsa with little left resembling a tomato to be found. A second cannon shot signals the end of the battle.
Translation - Greek Ποιός πέταξε την πρώτη ιστορική ντομάτα που ξεκίνησε την «επανάσταση της ντομάτας»; Η αλήθεια είναι πως κανείς δεν ξέρει. Ίσως ήταν μια εξέγερση κόντρα στο Φράνκο, ή ένα πανηγύρι που βγήκε εκτός ελέγχου. Σύμφωνα με την πιο δημοφιλή εκδοχή της ιστορίας, κατά τη διάρκεια του φεστιβάλ “Los Gigantes” του 1945 (μία παρέλαση γιγάντιων φιγούρων από «παπέ μασιέ»), κάποιοι ντόπιοι θέλησαν να στήσουν καβγά για να τραβήξουν την προσοχή. Βρήκαν στο δρόμο τους ένα κάρο με λαχανικά και άρχισαν να εκτοξεύουν ώριμες ντομάτες. Κάποιοι αμέτοχοι παρευρισκόμενοι μπλέχτηκαν κι αυτοί, έως ότου η σκηνή κλιμακώθηκε σε ένα τεράστιο χαμό από ιπτάμενα φρούτα. Οι πρωταίτιοι υποχρεώθηκαν να αποζημιώσουν τους πωλητές των λαχανικών, αλλά αυτό δεν σταμάτησε την επανεμφάνιση των ντοματομαχιών - και τη γέννηση ενός νέου εθίμου.
Φοβούμενες μία γενικευμένη ανυπακοή, οι αρχές θέσπισαν, χαλάρωσαν και στη συνέχεια επανέφεραν μια σειρά απαγορεύσεων τη δεκαετία του ’50. Το 1951, ντόπιοι που αψήφησαν τα μέτρα φυλακίστηκαν έως ότου η δημόσια κατακραυγή οδήγησε στην απελευθέρωσή τους. Η πιο γνωστή αντίδραση ενάντια στις σχετικές απαγορεύσεις ήταν εκείνη του 1957 όταν οι συμμετέχοντες διοργάνωσαν μία παρωδία κηδείας της ντομάτας με το χαρακτηριστικό φέρετρο και την πομπή. Μετά το 1957, η τοπική κυβέρνηση αποφάσισε να πάει με το ρεύμα, έθεσε μερικούς κανόνες, και αγκάλιασε την αλλόκοτη παράδοση.
Η βασική ατραξιόν παραμένουν οι ντομάτες, αν και για μία ολόκληρη εβδομάδα διοργανώνονται εκδηλώσεις οι οποίες οδηγούν στην τελική κορύφωση. Πρόκειται για ένα εορτασμό των πολιούχων του Buñol, της Παναγίας και του Αγ. Λουδοβίκου της Τουλούζης, με παρελάσεις, μουσική και πυροτεχνήματα σε εύθυμο Ισπανικό στυλ. Την παραμονή της μάχης σερβίρεται μια τεράστια παέγια, για να δώσει τις απαραίτητες δυνάμεις για τον χαλασμό που θα ακολουθήσει, διαφημίζοντας παράλληλα ένα εμβληματικό πιάτο της Βαλένθια με ρύζι, θαλασσινά, σαφράνι και ελαιόλαδο.
Στις μέρες μας, αυτό το ξέφρενο πανηγύρι έχει μία σχετική τάξη. Οι διοργανωτές έχουν φτάσει στο σημείο να καλλιεργήσουν μια ποικιλία ντομάτας ακατάλληλης για φαγητό, μόνο και μόνο για τον ετήσιο εορτασμό. Οι εκδηλώσεις ξεκινούν περίπου στις 10 το πρωί, με τους συμμετέχοντες να τρέχουν για να αρπάξουν ένα χοιρομέρι στερεωμένο ψηλά σε ένα στύλο περασμένο με λίπος. Οι θεατές, τραγουδώντας και χορεύοντας στους δρόμους, καταβρέχουν με μάνικες όσους προσπαθούν να σκαρφαλώσουν. Όταν η καμπάνα της εκκλησίας σημάνει το μεσημέρι, φορτηγά γεμάτα ντομάτες μπαίνουν στην πόλη, ενώ οι κραυγές «To-ma-te, to-ma-te” φτάνουν στα ύψη.
Εκείνη τη στιγμή, ένας εκτοξευτήρας νερού εξαπολύει ένα πίδακα και ξεκινά ο κεντρικός εορτασμός. Είναι το πράσινο φως για να εκσφενδονιστούν οι ντομάτες με σκοπό να διαλυθούν πάνω στους συναγωνιστές συμμετέχοντες, σε μια σειρά επιθέσεων δίχως αύριο. Ντοματολόμπες μεγάλου βεληνεκούς, εξ’ επαφής δολοφόνοι, και γυριστά από μέση απόσταση. Όποια κι αν είναι η τεχνική σου, στο τέλος θα φαίνεσαι (και θα αισθάνεσαι) πολύ διαφορετικά. Περίπου μία ώρα μετά οι ντοματολουσμένοι κανονιέρηδες έχουν καταλήξει να παίζουν πλατσουρίζοντας μέσα σε μια θάλασσα από σάλτσα δρόμου και χωρίς να υπάρχει τριγύρω ντομάτα ούτε για δείγμα. Ένας δεύτερος πίδακας σημαίνει το τέλος της μάχης.
More
Less
Translation education
Bachelor's degree - Spanish Literature Dept. Greek Open University
Experience
Years of experience: 22. Registered at ProZ.com: Sep 2011.
English to Greek (Michigan University's Certificate of Proficiency i) English to Spanish (Spanish Literature Dept. Greek Open University Bac) Greek to Spanish (Spanish Literature Dept. Greek Open University Bac) Greek to English (Michigan University's Certificate of Proficiency) Spanish to English (Michigan University's Certificate of Proficiency)
More
Less
Memberships
N/A
Software
Adobe Acrobat, Adobe Photoshop, Indesign, Microsoft Excel, Microsoft Word, Trados Studio
Expertise