رونق دوباره به سیلیکون ولی بازگشته است. مراکز اداری در امتداد بزرگراه 101 بار دیگر شاهد حضور لوگوی شرکتهای نوپا و پرامید هستند. نرخ اجارهها رو به افزایش است، درست همانطور که تقاضا برای خانههای تعطیلات رؤیایی در شهرهای تفریحی مانند لیک تاهو بالا رفته که خود نشانهای از انباشت ثروت است. بِیاِریا، زادگاه صنعت نیمه هادیها و شرکتهای کامپیوتری و اینترنتی بود که در پی تولد این صنعت رشد کردند. جادوگران این منطقه شگفتیهای بسیاری را خلق کردهاند که باعث شده جهان بتواند آینده را لمس کند، از تلفنهای صفحه لمسی گرفته و جستجوی آنی کتابخانههای بزرگ گرفته تا امکان هدایت هواپیمای بدون سرنشین تا هزاران مایل دورتر. احیای فعالیت تجاری این منطقه در سال 2010 نشان میدهد که این پیشرفت در حال سرعت گرفتن است.
بنابراین ممکن است جای تعجب داشته باشد که عدهای در سیلیکون ولی بر این عقیده باشند که این مکان در رکود به سر میبرد و دهها سال است که میزان نوآوری در حال افول است. پیتر تیل، یکی از بنیانگذاران پِیپال و اولین سرمایهگذار خارجی فیس بوک میگوید نوآوری در آمریکا: "در بین تنگههای هراسناک یا مرگ گیر افتاده است". مهندسین تمام حوزهها احساس ناامیدی مشابهی دارند. و یک گروه کوچک از اقتصاددانان که تعداد آنها رو به افزایش است مدعی هستند که ممکن است تأثیر اقتصادی نوآوریهای امروزی در مقایسه با گذشته رنگ باخته باشد.
[ … ]
اما در بطن ماجرا، نوآوریهایی که نیروی محرکه آنها را قدرت پردازش ارزان تأمین میکند، در حال اوج گرفتن هستند. کامپیوترها شروع به درک زبان طبیعی کردهاند. مردم بازیهای رایانهای را تنها از طریق حرکات بدن کنترل میکنند - نوعی از فناوری که ممکن است به زودی در بخشهای زیادی از دنیای تجارت نیز کاربرد پیدا کند. فناوری چاپ سه بعدی قادر به خلق انبوه مجموعهای از اشیائی است که بهطور فزایندهای پیچیده میشوند و ممکن است به زودی به سراغ بافتهای انسانی و سایر مواد ارگانیک برود.
شاید شخصی بدبین در زمینه نوآوری بتواند بگوید این وضعیت چیزی جز "وعده سر خرمن" نیست. اما این عقیده که رشد تکنولوژی محور یا باید بدون وقفه ادامه داشته باشد یا دائماً در افول باشد و نمیتواند افت و خیز داشته باشد، با تاریخ مغایرت دارد. چاد سیورسون از دانشگاه شیکاگو یادآور میشود که رشد بهرهوری در عصر ظهور صنعت برق نوسانات زیادی داشت. در دورهای از نوآوریهای مهم برقی در اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم رشد به کندی رخ میداد؛ سپس اوج گرفت.