Who cast that first fateful tomato that started the La Tomatina revolution? The reality is no one knows. Maybe it was an anti-Franco rebellion, or a carnival that got out of hand. According to the most popular version of the story, during the 1945 festival of Los Gigantes (a giant paper mâché puppet parade), locals were looking to stage a brawl to get some attention. They happened upon a vegetable cart nearby and started hurling ripe tomatoes. Innocent onlookers got involved until the scene escalated into a massive melee of flying fruit. The instigators had to repay the tomato vendors, but that didn't stop the recurrence of more tomato fights—and the birth of a new tradition.
Fearful of an unruly escalation, authorities enacted, relaxed, and then reinstated a series of bans in the 1950s. In 1951, locals who defied the law were imprisoned until public outcry called for their release. The most famous effrontery to the tomato bans happened in 1957 when proponents held a mock tomato funeral complete with a coffin and procession. After 1957, the local government decided to roll with the punches, set a few rules in place, and embraced the wacky tradition.
Though the tomatoes take center stage, a week of festivities lead up to the final showdown. It's a celebration of Buñol's patron saints, the Virgin Mary and St. Louis Bertrand, with street parades, music, and fireworks in joyous Spanish fashion. To build up your strength for the impending brawl, an epic paella is served on the eve of the battle, showcasing an iconic Valencian dish of rice, seafood, saffron, and olive oil.
Today, this unfettered festival has some measure of order. Organizers have gone so far as to cultivate a special variety of unpalatable tomatoes just for the annual event. Festivities kick off around 10 a.m. when participants race to grab a ham fixed atop a greasy pole. Onlookers hose the scramblers with water while singing and dancing in the streets. When the church bell strikes noon, trucks packed with tomatoes roll into town, while chants of "To-ma-te, to-ma-te!" reach a crescendo.
Then, with the firing of a water cannon, the main event begins. That's the green light for crushing and launching tomatoes in all-out attacks against fellow participants. Long distance tomato lobbers, point-blank assassins, and medium range hook shots. Whatever your technique, by the time it's over, you will look (and feel) quite different. Nearly an hour later, tomato-soaked bombers are left to play in a sea of squishy street salsa with little left resembling a tomato to be found. A second cannon shot signals the end of the battle. | Kush e gjuajti domaten e parë me fat,që filloi revolucionin 'La Tomatina'?Realiteti është se askush nuk e di.Mbase ishte një rrebelim anti-Franko,ose nje karnevale që doli nga kontrolli.Bazuar në versionin më popullor të historisë,gjatë festivalit të Los Gigantes ne 1945(një paradë gjigande e marionetave të bëra me letër),vendasit po kërkonin të organizonin një përleshje për të tërhequr vëmendjen. Ata u ndodhën mbi një qerre me perime aty pranë dhe nisën t'i gjuanin domatet e pjekura. U përfshinë disa kalimtarë të pafajshëm deri sa skena u shkallëzua në një përleshje masive e frutave fluturuese. Nxitësit duhej të paguanin shitësit domatet, por kjo nuk ka ndaluar përsëritjen e më shumë luftrave-me-domate dhe lindjen e një tradite të re. Të frikësuar nga një përshkallëzim i padisiplinuar, autoritetet e miratuan, të qetë, dhe pastaj rivendosen një seri arrestimesh në vitet 1950. Në vitin 1951, banorët lokalë që kundërshtuan ligjin u burgosën derisa një protestë publike bëri thirrje për lirimin e tyre. Protesta tallëse më e famshme ndaj ndalimeve te paradave të domateve ndodhi në vitin 1957, kur ithtarët mbajtën një funeral me arkivol ,dhe procedurë të plotë dhe me domate. Pas 1957, qeveria lokale vendosi të pranojë situatën, të vendosë disa rregulla për të, dhe të përqafojë traditën e re. Edhe pse domatet janë në qendër të vemendje, një javë festimesh çon deri në shkëmbimin përfundimtar. Kjo është një festë e shenjtorëve të patron de Buñol, Virgjëreshës Mari dhe Shën Louis Bertrand, me parada në rrugë, muzikë, dhe fishekzjarre në mënyrën e gëzimit alla spanjoll. Për tu forcuar më shumë për përleshjen e afërt, një 'Paella' epike shërbehet në prag të betejës, një pjatë tradicionale valenciàne me oriz, ushqim deti, shafran, dhe vaj ulliri. Sot, ky festival jo më i penguar ka disa masa rendi. Organizatorët kanë shkuar aq larg sa për të kultivuar një shumëllojshmëri të veçantë të domateve të ndryshme vetëm për ngjarjen vjetore. Festimet fillojnë rreth orës 10:00, kur pjesëmarrësit garojnë për të rrëmbyer një proshutë të fiksuar në majë të një shtyllë me yndyrë. kalimtarët i lagin pjesëmarrësit me ujë, ndërsa këndojnë dhe vallëzojnë në rrugë. Kur degjohet këmbana e në mesditë, kamionë të mbushur me domate rrokullisen në qytet, ndërsa thirrjet "To-ma-te, te-ma-TE!" arrijnë kulmin. Pastaj, sapo topi gjuan nj sasi uji, ngjarja kryesore fillon. Kjo është drita e gjelbër për dërrmuesit dhe nisjen e sulmeve me domate kundër pjesëmarrësve të tjerë. Gjuajtës në distanca të largëta të domateve, vrasës nga afër, apo të shtëna me rreze të mesme. Cilado qoftë teknika tuaj, deri në kohën që mbaron, ju do të shikoni (dhe të ndjeheni) krejt ndryshe. Gati një orë më vonë, bombarduesit e domateve- te ngjyer lihen për të luajtur në një det salce të lëngshme në rrugë me pak mundësi për të gjetur një domate të plotë. Një e shtënë e dytë topi sinjalizon fundin e betejës. |