ProZ.com translation contests »
Sin telaraña en las pupilas: "Frases de Oliverio Girondo" » Spanish to Greek » Entry #15166


Source text in Spanish — View comments about this source text »

Translation #15166

- «Aspiramos a ser lo que auténticamente somos, pero a medida que creemos lograrlo, nos invade el hartazgo de lo que realmente somos».

- «Los únicos brazos entre los cuales nos resignaríamos a pasar la vida son los brazos de las Venus que han perdido los brazos».

- «Una luz sin fuerza para llegar al suelo ribetea con tiza las molduras y las aristas de las casas, que tienen facha de haber dormido mal, y obliga a salir de entre sus sábanas a las nubes desnudas, que se envuelven en gasas amarillentas y verdosas y se ciñen, por último, una túnica blanca».

- «Jamás existirán caballos capaces de tirar un par de patadas que violenten, más rotundamente, las leyes de la perspectiva y posean, al mismo tiempo, un concepto más equilibrado de la composición, que el par de patadas que tiran los heroicos percherones de Paolo Uccello».

- «Nada ansío de nada, mientras dura el instante de eternidad que es todo, cuando no quiero nada».

- «Aunque se alteren todas nuestras concepciones sobre la Vida y la Muerte, ha llegado el momento de denunciar la enorme superchería de las "Meninas" que —siendo las propias "Meninas" de carne y hueso— colgaron un letrerito donde se lee Velázquez, para que nadie descubriera el auténtico y secular milagro de su inmortalidad».

- «La disección de los ojos de Monet hubiera demostrado que Monet poseía ojos de mosca; ojos forzados por innumerables ojitos que distinguen con nitidez los más sutiles matices de un color pero que, siendo ojos autónomos, perciben esos matices independientemente, sin alcanzar una visión sintética de conjunto».

- «El cúmulo de atorrantismo y de burdel, de uso y abuso de limpiabotas, de sensiblería engominada, de ojo en compota, de rebote y de tristeza sin razón —allí está la pampa... más allá del indio... la quena... el tamboril— que se espereza y canta en los acordes del tango que improvisa cualquier lunfardo».

- «Los cubistas salvaron a la pintura de las corrientes de aire, de los rayos de sol que amenazaban derretirla pero —al cerrar herméticamente las ventanas, que los impresionistas habían abierto en un exceso de entusiasmo— le suministraron tal cúmulo de recetas, una cantidad tan grande de ventosas que poco faltó para que la asfixiaran y la dejasen descarnada, como un esqueleto».

- «Los bustos romanos serían incapaces de pensar si el tiempo no les hubiera destrozado la nariz».
- " Φιλοδοξούμε να γίνουμε αυτό που γνήσια είμαστε, αλλά καθώς σκεπτόμαστε να το επιτύχουμε, μας διακατέχει ο κορεσμός αυτού που πραγματικά είμαστε".

" Η μόνη αγκαλιά στην οποία θα παραδωθούμε, για να περάσουμε τη ζωή μας, είναι η αγκαλιά των Αφροδιτών που έχουν χάσει τα χέρια τους".

" Ένα φως χωρίς δύναμη για να φτάσει στο έδαφος ρελιάζει με κιμωλία τα γεισώματα και τις γωνίες των σπιτιών, που φαίνονται να μην κοιμήθηκαν καλά και αναγκάζεται να ξεπηδήσει ανάμεσα από τα σεντόνια τους, στα γυμνά σύννεφα, που τυλίγονται σε κιτρινωπές και πρασινωπές γάζες και αγκαλιάζονται, τέλος, με έναν λευκό χιτώνα".

" Ποτέ δεν υπήρξαν άλογα ικανά να δώσουν δυο κλωτσιές που να παραβιάζουν, περισσότερο κατηγορηματικά, τους νόμους της προοπτικής και να κατέχουν ταυτόχρονα μια πιο ισορροπημένη έννοια της σύνθεσης, από τις κλωτσιές που έδωσαν οι ηρωϊκοί πληβείοι του Paolo Uccello".

" Καθόλου δεν ανυπομονώ για τίποτα, καθ' όσο διαρκεί η στιγμή της αιωνιότητας που είναι τα πάντα, όταν δεν θέλω τίποτα".

" Παρόλο που αλλάζουν όλες μας οι πεποιθήσεις γύρω από την Ζωή και τον Θάνατο, έχει επέλθει η στιγμή να αποκυρήξουμε την τεράστια απάτη "των Δεσποινίδων των τιμών" που- όντας οι ίδιες οι "Δεσποινίδες των τιμών" με σάρκα και οστά- κόλλησαν μια ταμπέλα εκεί όπου διαβάζει κανείς το όνομα του Velázquez, ώστε να μην ανακαλύψει κανένας το αυθεντικό και αιώνιο θαύμα της αθανασίας του".

" Η λεπτομερής εξέταση των ματιών του Monet θα έδειχνε ότι ο Μonet είχε μάτια μύγας· μάτια επιφορτισμένα με αμέτρητα ματάκια που ξεχωρίζουν με διαύγεια τις πιο λεπτές ρίζες ενός χρώματος, που όμως όντας μάτια αυτόνομα, εκλαμβάνουν αυτές τις ρίζες ανεξάρτητα, χωρίς να καταφέρνουν μια συνθετική οπτική του συνόλου".

" H συσσώρευση της πλήξης και των πορνείων, της χρήσης και της κατάχρησης των στειλβωτών, του κολλαριστού συναισθηματισμού, του μαυρισμένου ματιού, της αναίτιας τσαντίλας και θλίψης- εκεί βρίσκεται η πάμπα... πιο πέρα από τον αυτόχθονα... το φλάουτο... το ταμπούρλο- που προσδοκείται και τραγουδά στα ακόρντα του τανγκό που αυτοσχεδιάζει οποιοσδήποτε υπόκοσμος".

" Οι κυβιστές έσωσαν την ζωγραφική από τα ρεύματα του αέρα, από τις ακτίνες του ήλιου που απειλούσαν να την λιώσουν αλλά - κλείνοντας ερμητικά τα παράθυρα, τα οποία είχαν ανοίξει οι ιμπρεσσιονιστές πάνω σε μια έξαρση ενθουσιασμού- την εφοδίασαν με τέτοιο σωρό συνταγών, μια ποσότητα τόσο μεγάλη από αέρια που λίγο έλειψε να την εξοντώσουν και να την αφήσουν αποστεωμένη, σαν σκελετό"

" Oι ρωμαϊκές προτομές θα ήταν ικανές να σκεφτούν εάν ο χρόνος δεν τους είχε φθείρει τη μύτη".