เช้าวันอาทิตย์ที่คืนสู่ความเป็นจริง
เอาล่ะ, ฉันตื่นนอนในเช้าวันอาทิตย์
โดยไม่รู้ว่าจะโงหัวตัวเองยังไงทั้งที่มันก็ไม่ได้ปวด
และเบียร์ที่ฉันดื่มเป็นมื้อเช้าก็ไม่ได้แย่อะไร
ฉันเลยดื่มไปอีกกระป๋องเป็นของหวาน
หลังจากนั้นฉันคลำหาเสื้อผ้าในตู้
และก็เจอเสื้อเปื้อนๆ ตัวที่สะอาดที่สุด
หลังจากนั้นก็ล้างหน้าหวีผม
แล้วโดดลงบันไดไปพบกับวันนั้น
เมื่อคืนก่อนฉันมอมเมาจิตใจตัวเองไปแล้ว
ด้วยบุหรี่และเพลงที่ฉันเลือก
แต่ก็ยังจุดมวนแรกและมองดูเด็กน้อยคนหนึ่ง
กำลังเล่นกับกระป๋องที่เขาเตะอยู่
ฉันเดินข้ามถนนหลังจากนั้น
และได้กลิ่นของวันอาทิตย์ที่ใครบางคนกำลังทอดไก่
พระเจ้า, มันนำฉันกลับไปสู่สิ่งที่ฉันสูญเสียไป
ที่ใดที่หนึ่ง ด้วยเหตุใดเหตุหนึ่ง ไปตลอดทาง
บนทางเดินในเช้าวันอาทิตย์
ฉันกำลังภาวนา ,พระเจ้า, ขอให้ฉันเมามาย
เพราะมีบางอย่างในวันอาทิตย์
ซึ่งทำให้ร่างกายมันรู้สึกเดียวดาย
และมันไม่มีอะไรใกล้ตาย
มันเป็นครึ่งหนึ่งที่เดียวดายเหมือนกับเสียง
ของทางเดินในตัวเมืองที่กำลังหลับใหล
และเช้าวันอาทิตย์ก็กลับคืนสู่ความเป็นจริง
ในสวนสาธารณะฉันเห็นคุณพ่อคนหนึ่ง
กับลูกสาวตัวน้อยที่กำลังหัวเราะร่าเพราะว่าเขาหมุนไปมา
และฉันก็หยุดอยู่ข้างๆ โรงเรียนวันอาทิตย์
แล้วฟังเพลงที่พวกเขากำลังขับขาน
หลังจากนั้นฉันเดินไปตามถนน
และมีเสียงระฆังอันเปลี่ยวเหงาดังมาจากที่่ไกลๆ สักที่่
แล้วมันก็ก้องผ่านไปตามหุบเขา
เหมือนกับความฝันของวันวานที่สลายหายไป